Dank

Al mijn dankbaarheid naar de Generaal Ibata, die voor ons de deur opende en het alzo mogelijk maakte om dit project te realiseren.

Dankbaarheid ook naar de artsen, de coordinatrice, Majoor voor hun warm onthaal en vriendelijkheid.

Ik bewonder de vroedvrouwen die dag dagelijks werken in zéér moeilijke omstandigheden (volgens mijn normen).

En, ik bewonder  ten zeerste de moeders (les mamans) die de moed en de motivatie vinden om in deze moeilijke omstandigheden geboorte te geven aan hun baby! En de babys die desondanks dit alles, willen geboren worden!

Ik bid opdat God hen allen zou zegenen en moed en kracht zou geven op hun levensweg!

Afscheid...

Maandag 30 juli. 1 dag voor ons vertrek
Een vloed van zwangeren...

Zwangeren op alle verlostafels, op alle bedden en...op de vloer...!

Wat gebeurt hier??

Een vroedvrouw zegt: "Ze komen afscheid nemen van jullie!"

Het ontroerd me...en mijn besluit staat vast: Ik kom terug!!

Baby Erika, genoemd naar mijn dochter ...(tekst geschreven door mijn dochter...)

Baby Erika

Today a newborn got named after me! :-) Erika... She'll probably
become an engineer, midwife or worldleader.

Normally I have a one-on-one talk with the babys when I take care of
them after birth. I want to make sure that they'll start of with a
positive mind. I ensure them that their life-path is still open and that they can follow any direction. I tell them that they have a pure heart and that it won't change over time. They won't be victims of the society they're born in, or of karma or any other believe.

This time it was me that needed a private talk. She grabbed my hands firmly while I was dressing her, not willing to let go. With bright, attentive eyes she looked at me like she knew what she was doing. She seemed to have a wise energy over her being. It felt like she wanted to say: "I'll be fine friend. Don't worry! I'll be the change this world needs. Go on,
continue your work, I already made a good start. Thank you."

Pagne...

Eerlijk gezegd: ik vind niets vrouwelijker dan het dragen van een pagne.

Het is aangenaam om dragen en gemakkelijk ook.

Je slaat een breed stuk stof rond de heupen, knoopt het vast met de stof zelf of met 2 lintjes.
Vrouwelijke vormen komen er mooi in tot uiting.

Een gemis in onze Westerse samenleving?

Voor eeuwig...

Veel ouders hebben geen naam voor hun baby bij de geboorte.

Als ik hen de vraag stel: "Hoe ga je je kindje noemen?" , krijg ik meestal als antwoord: "Je ne sais pas. Mais vous pouvez m'aider et lui donner un nom."
Ik heb het gretig aangenomen...

Paul, Lisa, Erika...deze namen zullen misschien voor het eerst te horen zijn in Afrika...?

Wat vakjargon...

Het is even wennen als je als verwende, Europese vroedvrouw in een Afrikaans verloskwartier terechtkomt.
Het militair ziekenhuis had vorig jaar een gemiddelde van 6000 bevallingen op jaarbasis.
Ik denk dat er dit jaar meer zijn, gezien het ziekenhuis van Talangai vernield is door de gebeurtenissen van begin maart dit jaar en de zwangeren van daar naar hier komen.
Zij doen gemiddeld meer dan 10 bevallingen per dag: de rekensom is dus snel gemaakt...

Je kan niet verlangen dat ze je zomaar accepteren en respecteren als vreemde vroedvrouw en ik stel mij dus tot doel hard te werken. Ik zeg het eerlijk: het voelt als een doop...

De omstandigheden waarin de vroedvrouwen werken zijn erbarmelijk: wankele, veroeste bevallingstafels, een reanimatietafel zonder zuurstos en geen warme lamp, 1 aspiratiesonde voor alle babys. Ik zou een lange lijst kunnen maken , maar...

Vroedvrouwen doen hier alles, ja, alles!! Stuitliggingen, tweelingen, bloedingen stelpen, baarmoederhalsrupturen hechten, babys reanimeren,...
Ik moet ze bewonderen...Ja, het zijn sterke vrouwen, onze Afrikaanse vroedvrouwen.

Als zwangeren op verloskwartier toekomen, hebben ze hun 8 maanden voorschrift of pakket bij. Dit wil zeggen dat ze zelf alle materiaal nodig om te bevallen moeten voorzien, ttz. 2 paar steriele handschoenen, vingerlingen, alcohol, enz...
Verder dragen ze ook de kost voor de begeleiding door de vroedvrouw en 1 nacht materniteit, dwz. 25000Fcfa of 38,5 euro (misschien een optie in deze crisistijd...).

Moeders arbeiden in het bureau van de vroedvrouw. Dit wil zeggen dat er 3 bedden met matras naast een bureau met stoelen staan. Soms zitten er 4 of meer vrouwen op 1 bed...
Wanneer ze volledige ontsluiting hebben worden ze overgebracht naar de verloskamer.

Na de bevalling 1 nacht materniteit en dan gaan ze naar huis. Verder geen begeleiding...(vroedvrouwen: hier is werk!).

Ik heb begrepen dat er een grote nood aan GVO (gezondheidsvoorlichting) is.
Op alle vlakken: van sanitaire hygiene, tot info rond anticonceptie, enz...
Er is zoals een vroedvrouw uit het team zelf zegt: "une negligence generale"...

Mijn doel is een langetermijn relatie aan te gaan met hen.
Ik heb de WHO doeleinden gekozen als streefpunt.

Ik kijk reeds uit naar de volgende keer!

Pointe Indienne

Uitgestrekte vlakten , met delen verbrande aarde en zwaar zanderige wegen...
Een fakkel als symbool voor de plaats waar voor het eerst petroleum gevonden is in de ondergrond.

En dan...de natuur in haar volle schoonheid die zich voor onze ogen ontvouwt. Rust en stilte die ons omarmen. Gefluit van enkele vogels.

Wat verder op een parelgrijs strand bezaait met kleine, dode visjes, sardines, blinkend aan de oppervlakte.
Een rustige zee en in de verte een vissersboot. 2 mannen roeien in totale harmonie.

Een wandeling met als gezelschap een ondergaande zon zoals een eierdooier.

Pointe Indienne...ete Indien....

"Maman"...aan alle moeders van de wereld!

Wanneer een jonger (en zelfs ouder) iemand een vrouw aanspreekt, spreekt hij ze aan met "maman" (op zijn Frans).

Het woord is doordrongen van respect en liefde.

Een wereld van gevoel en emotie opent zich.

Het is mij ook overkomen...

On a un surplus...!

Het militair ziekenhuis van Brazzaville telt gemiddeld 700 bevallngen per jaar.

Ik denk , dat er dit jaar meer zijn...
Dit, omdat het ziekenhuis van Talangai vernield is door de gebeurtenissen van begin maart en de zwangeren van daar naar hier komen.
En, hun ziekenhuis maakt geen onderscheid tussen arm of rijk, tussen geloofsovertuiging of...

Vandaag, een gewone dag in de week.
Er is een vloed van barenden. En, veel pasgeboren baby's...

Als de mama's bevallen zijn worden de baby's even aan de moeder getoond en dan in een apart bedje gelegd. Een armbandje met de naam van de baby wordt niet aangebracht (wisselen van baby's kan gemakkelijk gebeuren).

Als de moeders bevallen zijn worden ze samen met hun baby naar de materniteit gebracht.

Nog 2 mama's in arbeid en....

Plots roept een boze papa aan de deur van de verloskamer waar zijn pasgeboren kind gebleven is?!
De vroedvrouwen lopen snel alle verloskamers af: er liggen nog 2 mama's en...3 baby's.

"Ici", roept een vroedvrouw, "on a un surplus!"

Mondele- moyindo

Mondele, moyindo : blanke, zwarte...

Het zijn onze eerste dagen op de verloskamer. We zijn in gesprek met een vriendelijke vroedvrouw van het militair hospitaal.

Plots zegt ze: "Toi, tu es mondele, et moi...je suis moyindo...!"

Haar uitspraak voelt gelijkwaardig aan.

La pharmacie

Een lieve apotheker uit Elingen heeft haar stock gemaakt en alles wat ze niet meer nodig heeft meegegeven voor Afrika.
Een valies vol met medicatie, windels; spuiten,...

Ze is veilig in Brazzaville geraakt.

Ik heb ze overgemaakt aan de apotheker van het militair ziekenhuis. Hij apprecieert onze daad.
We slaan nog een praatje en hij vertelt ons , over hoe het werken is in Afrika.

De conclusie luidt: "Vous faites peu avec beaucoup, nous faisons beaucoup avec peu".

Ik apprecieer ze hoe langer hoe meer, de Afrikanen....

C'est ou que ca te fait mal?

Dit weekend zijn we uitgenodigd voor een huwelijksfeest.

Maman heeft voor ieder van ons een pagne laten maken (Afrikaanse rok).

Blijkt dat naaisters aan hun stoffen namen geven. Zo heb je namen als gingembre (gember), cartouche (de stof is vol getekend met 'kogels'),...

Een van de stoffen is genaamd "Ou est ce que ca te fait mal?"

Wat wil zeggen: "Wat geneert er u" of "Waar doet het pijn"?

Een manier om gevoelens te uiten?

Le doigtier!!

Als moeders op de verloskamer toekomen, hebben ze hun zelfgemaakt pakket bij: 2 doigtiers, 2 steriele handschoenen, alcohol, 1 compres, een windel, katoenen luier, maandverband= la garniture, 2 pagnes, medicatie: 2 ampullen syntocinon en een infuus glucose met leiding en naald.

Anders...geen bevalling...

Niet alle moeders hebben hiervoor de nodige financien...

Mama 1 is bevallen. Mama 2 die er naast ligt nog niet.
Zij is nog in arbeid.

Vroedvrouw zegt tegen mama 2: Ou est le doigtier...
Mama 2 heeft geen geld voor doigtiers.

Mama 1 zegt: regarde dans mon sac, il y en a encore.
We kijken en inderdaad er ligt nog een doigtier, die we dan ook gebruiken.

Het raakt mij, haar compassie...

Kolonel

Je raakt niet zomaar binnen in een militair ziekenhuis om er humanitaire hulp te verlenen.
Ik heb het grote geluk in aanraking te zijn met mensen die er verantwoordelijkheid dragen.

Voor we van start kunnen gaan met onze hulp worden we aan de chef de service voorgesteld.
De generaal , hoofd van het militair ziekenhuis is afwezig. Dus ontvangt de kolonel ons.

Hij luistert naar mijn verhaal . Verhaal waarom ik naar Brazzaville gekomen ben.

Na een stilzwijgen zegt hij: Je loue votre initiatif. On a le desir de changer.
En, hij voegt er aan toe: On est des hommes . Entre des hommes il n y a pas de frontieres!

Spiegel

Ik geef toe...ik heb wel wat stress voor deze reis.

Gedachten malen door mijn hoofd en er heerst onrust in mijn lijf...

De vliegtuigreis is ook wat turbulent.
Ik probeer mezelf en mijn gedachten tot rust te brengen. Het lukt.

ET703, onze vlucht, kalmeert ook...
Is dit mijn spiegel?

Vliegroute

Op 30 juni 2012 vertrekken we in Zaventem richting Adis Ababa, Ethiopie, met tussenstop in Milaan om bij te tanken.
Na 3u vertrekken we naar Brazzaville.

In totaal duurt de reis 18u...vermoeiend dus...

Explosie Congo-Brazzaville: Artsen Zonder Grenzen ondersteunt de ziekenhuizen waar de gewonden verzorgd worden | Artsen Zonder Grenzen

Explosie Congo-Brazzaville: Artsen Zonder Grenzen ondersteunt de ziekenhuizen waar de gewonden verzorgd worden | Artsen Zonder Grenzen

Eén van de grotere organisaties: Memisa

Kleine projecten...grote organisaties...

Graag wil ik mijn project indienen bij Memisa...duimen op goed geluk!

http://www.tvoost.be/nl/2012-06-05/elke-minuut-sterft-er-een-moeder-in-het-kraambed/#.T85w9B0gOlc.facebook

Mijn koninkrijk voor een ....glimlach!

Er bestaat zoiets als een universele wet, een wet van oorzaak en gevolg.

Laatst was ik op een bijeenkomst voor vrouwen, genoemd "soirée des anciennes". Wie wou, mocht een sketch of lied of...naar voor brengen. Ik heb gezongen. Eigenlijk was ik een beetje overstelpt door het grote publiek, maar toch heb ik de moed gevonden om...

Ik heb mijn publiek het beste gegeven van mezelf: een glimlach. Kort daarop, ontmoet ik iemand van deze vrouwen en, wat schenkt zij mij...? Een hele, mooie, hartverwarmende glimlach!

Dit is één van de redenen waarom Afrika mij zo aantrekt: de hartverwarmende glimlach van haar volk!

Maya Maya Airport, Congo Brazzaville

Maya Maya, ...doet mij denken aan de Mayas van Zuid Amerika...een verband?

Een vreemd gevoel

Ik heb een vreemd gevoel...ik kan het niet verklaren...

Het is nog staan in een realiteit die de jouwe is: opstaan uit een vertrouwd bed, leven en werken in ruimten en op plaatsen die je door en door kent.

En dan,...omwille van alle voorbereidingen van een reis naar een ongekend land, waar je één maand lang je nuttig gaat maken, begint je verbeelding te werken.
Hoe gaat het zijn? Wat gaat men van mij verwachten? Hoe zal het leven er verlopen? Zal het lukken als vrouw in deze ongekende wereld? En nog zoveel vragen...

Mijn geest probeert er een antwoord op te plakken. En,...nog positief ook!
Je zal er nieuwe mensen ontmoeten, vrienden maken, proeven en genieten van nieuwe dingen...ook al zullen ze niet altijd zijn zoals je verwacht had en zullen de omstandigheden hard zijn.

Ik probeer het beeld vorm te geven. Net als de zwangerschap van een kind...

Ik heb een vreemd gevoel...zwanger van een droom...

C'est des histoires...!

Zoals iedere reiziger die naar het buitenland vertrekt, begeef ik mij naar de ambassade van Congo, Brazzaville om er mijn visum in orde te laten stellen.
Een boel papieren werden gevraagd: van getuigschrift van "goed gedrag en zeden" tot een bewijs van waar en wie je logeert in Brazzaville.

Telefonisch was de kostprijs 80€; op de ambassade 85€. Blijkt dat de dame aan het onthaal zwanger is (misschien voor een kleedje voor haar ongeborene...?)...

Dit voor één 'entrée' (één toegang).
Indien ik naar een andere stad in het land wil reizen, bijvoorbeeld Pointe Noire, verhoogt de kostprijs van het visum tot boven de 100€... Ik stel mij binnensmonds de vraag of dit wel klopt? Nee, één 'entrée' is voldoende , zeg ik haar.

Na mijn thuiskomst, controleer ik het gezegde naar waarheid bij mijn 'onthaaldame'. Klopt dit, dat je voor reizen binnen het land méér moet betalen...?
Haar antwoord is duidelijk: "C'est des histoires!"

Wonder, wonder, wonder...

Dank aan al mijn vrienden die naar mijn benefiet-fuif voor een project in Congo, Brazzaville kwamen.
Zoals ik beloofd heb, wil ik met jullie het resultaat van onze inspanningen voor de geldinzameling delen.
Tot hiertoe heeft de benefiet-fuif 140€ opgebracht, wat fantastisch is! Dank voor jullie generositeit!
Met dit bedrag kunnen we een LAERDAL kinder beademingsballon aanschaffen (zie catalogus Vermeulen, Nederland, hieronder).
Het doel was 221,80€ te verzamelen. Dit geeft ons de mogelijkheid 1 beademingsballon aan te schaffen, dewelke kan gebruikt worden om het leven van een kind te redden.


Vanmorgen heb ik een telefoontje van de firma Vermeulen uit Nederland gekregen, dat zij bereid zijn de eerste beademingsballon te schenken.
In totaal zullen wij 3 beademingsballons meenemen.


Waarvoor onze hartelijke dank!


En zoals beloofd:

Bram Oppeneer, Verkoop Binnendienst Verloskunde 

T             +31 (0)318 64 34 24       | F +31 (0)318 64 30 47 | E b.oppeneer@vermeulenmedical.nl
Kryptonstraat 1 | 6718 WR Ede | Nederland |www.vermeulenmedical.nl

5 mei, dag van de "vroed"-vrouw

Mijn wens is...


No mother should have to risk her life or that of her unborn baby by going through childbirth
without expert care. Yet every year 48 million women give birth without the support of someone
with recognised midwifery skills.
The consequences of this are tragic. Over 350,000 women die each year as a result of preventable
maternal causes. Millions more suffer infection and disability. Families are devastated.
Every year over 800,000 newborn babies die during childbirth, and more than 3 million babies die
before they are one month old. More than 7.6 million children die before the age of 5. Almost all
of this is readily preventable with proper midwifery care.
That’s why we say every childbearing woman should have access to a midwife’s care. The evidence
shows that it’s the most effective way to reach Millenium Development Goals 4&5 targeted at
reducing maternal, neonatal and infant deaths worldwide.
It is why the world needs midwives now more than ever. Midwives Save Lives.
International Day of the Midwife
5 May 2012
Midwives save lives
Strengthening Midwifery Globally
www.internationalmidwives.org

Congo "Brazza"-ville...em-"brasser"...!

Brazzaville kreeg de naam , ja lieve mensen lees goed , van een Franse ontdekkingsreiziger Graaf Pierre Savorgnan de Brazza Ogoou !!
Oorspronkelijk bewoond door Pygmeeën werd het een Franse kolonie in de 19de eeuw. Dit met een oppervlakte van 8 maal Nederland.

Wikipedia vertelt ons dat er reeds heel wat presidenten aan en van de macht geweest zijn...ja, het leven...

De hoofdstad heeft 1.200.000 inwoners en 42,3% van de bevolking leeft onder de armoedegrens (leeft van minder dan 1,25 dollar per dag).

Talen: Kikongo , Kituba , Lingala en Frans. Oeps , hoe ga ik dit allemaal onder de knie krijgen?

Ik zie er naar uit !!

Brazza...je t'embrasse !

Het laat mij niet meer los

"Eens je gebeten bent..."

Inderdaad , Afrika heeft mijn hart gestolen...en van 30 juni tot 2 augustus 2012 vertrek ik terug , maar deze keer naar Congo , Brazzaville.

Een nieuwe uitdaging : ik stap in een humanitair project : dwz. zal er op materniteit en verloskamer werken van het militair hospitaal van Brazzaville en hopelijk in de kleinere ziekenhuizen en dispensaria !

Mijn wens is daar te geraken waar de nood het hoogst is ...

Duim met zijn allen en dan geraken we er wel !