Ja , ja , mensen , ik heb het gedaan : mijn haar laten vlechten zoals alleen Afrikaanse vrouwen dit kunnen .
Aan jouw haar worden "meches" gevlochten , zodat het langer en mooier lijkt .
In het begin spant het wel , want de "tressen" worden stevig aangespannen zodat ze tot 1 maand kunnen dienen .
Bij mezelf kwamen de"tressen" al na 2 weken los .
Toch wel leuk en mooi om uit te proberen .
dinsdag 30 november 2010
"La dote"
Wanneer een Afrikaanse vrouw en man huwen , moet de familie van de man een geschenk "la dote" geven aan de familie van de vrouw .
Dit omwille van de eenvoudige reden dat hij een familielid (werkkracht) wegneemt uit de familie van de vrouw .
Evenzo als deze vrouw een kind krijgt . De familie van de man betaalt opnieuw "la dote" aan de familie van de vrouw .
Indien deze vrouw overlijdt , heeft de man het recht een andere vrouw uit deze familie te kiezen .
De vrouw die je als eerste huwt , heeft eveneens veel zeggingskracht . Zij is het die als "eerste vrouw" de volgende vrouw kiest . Wie het wordt , en of ze een tweede vrouw wil .
Indien je als buitenstaander met dit systeem geconfronteerd wordt , heb je het niet gemakkelijk.
Stel je hebt een Afrikaanse vriend , maar deze is ooit gehuwd geweest met een Afrikaanse vrouw ; dan kunnen de andere vrouwen uit de clan van deze eesrte vrouw jouw man "opeisen" . Als buitenstaander ben je dus verplicht toelating te vragen aan de andere vrouwen om met deze man te huwen .
Een complexe situatie dus voor ons Europese vrouwen...
Dit omwille van de eenvoudige reden dat hij een familielid (werkkracht) wegneemt uit de familie van de vrouw .
Evenzo als deze vrouw een kind krijgt . De familie van de man betaalt opnieuw "la dote" aan de familie van de vrouw .
Indien deze vrouw overlijdt , heeft de man het recht een andere vrouw uit deze familie te kiezen .
De vrouw die je als eerste huwt , heeft eveneens veel zeggingskracht . Zij is het die als "eerste vrouw" de volgende vrouw kiest . Wie het wordt , en of ze een tweede vrouw wil .
Indien je als buitenstaander met dit systeem geconfronteerd wordt , heb je het niet gemakkelijk.
Stel je hebt een Afrikaanse vriend , maar deze is ooit gehuwd geweest met een Afrikaanse vrouw ; dan kunnen de andere vrouwen uit de clan van deze eesrte vrouw jouw man "opeisen" . Als buitenstaander ben je dus verplicht toelating te vragen aan de andere vrouwen om met deze man te huwen .
Een complexe situatie dus voor ons Europese vrouwen...
donderdag 25 november 2010
Elektriciteitslevering
Gedurende de dag wordt de elektriciteitslevering afgesloten : dit tussen 8 en 18u .
Elektrische toestellen zijn niet mogelijk : geen ijskast , geen elektrisch vuur , geen wasmachine (de was wordt trouwens in waskommen gedaan met een stuk zeep ) ....
Geen enkele woning heeft een teller . Maandelijks wordt er een vaste forfait gevraagd . Geen opleg bij overmatig gebruik .
Regelmatig zijn er electriciteitspannes : dit houdt in dat je 's avonds in het pikdonker zit .
Olielampen worden dan bovengehaald en hier scharen de mensen zich rond .
In de straten loop je in het donker .
Dit alles geeft een speciale sfeer aan mijn verblijf...
Elektrische toestellen zijn niet mogelijk : geen ijskast , geen elektrisch vuur , geen wasmachine (de was wordt trouwens in waskommen gedaan met een stuk zeep ) ....
Geen enkele woning heeft een teller . Maandelijks wordt er een vaste forfait gevraagd . Geen opleg bij overmatig gebruik .
Regelmatig zijn er electriciteitspannes : dit houdt in dat je 's avonds in het pikdonker zit .
Olielampen worden dan bovengehaald en hier scharen de mensen zich rond .
In de straten loop je in het donker .
Dit alles geeft een speciale sfeer aan mijn verblijf...
woensdag 24 november 2010
Probleem
Ik heb begrepen dat er méér Afrikaanse vrouwen zijn tegenover mannen.
In die mate dat er 7 vrouwen zijn voor 1 man.
Met alle gevolgen van dien...
Ik zeg (en schrijf) het niet graag..., maar , de Afrikaanse mannen maken hier handig gebruik van .
Vele vrouwen worden misbruikt : van klein tot groot...
Echtgenotes zijn gedoemd de zijsprongen van hun partner te aanvaarden tot , mijnheer , ooit tot wijsheid komt en beslist het bij één partner te houden .
Ik , klaag dit uit volle borst aan !
Ik stel mij wel de vraag of het in ons Belgenland beter is ?
In die mate dat er 7 vrouwen zijn voor 1 man.
Met alle gevolgen van dien...
Ik zeg (en schrijf) het niet graag..., maar , de Afrikaanse mannen maken hier handig gebruik van .
Vele vrouwen worden misbruikt : van klein tot groot...
Echtgenotes zijn gedoemd de zijsprongen van hun partner te aanvaarden tot , mijnheer , ooit tot wijsheid komt en beslist het bij één partner te houden .
Ik , klaag dit uit volle borst aan !
Ik stel mij wel de vraag of het in ons Belgenland beter is ?
maandag 22 november 2010
Paniek
Vanmorgen begroette ik enkele mensen die regelmatig ons erf komen bezoeken .
Eén van de vrouwen had een kind van ongeveer twee jaar bij zich .
Toen het meisje mij zag , brak ze in paniek uit . Ik begreep er niets van .
Mijn begeleider verklaart mij het volgende : sommige Afrikanen jagen hun kinderen schrik aan met blanke mensen . Als de kinderen ongehoorzaam zijn , krijgen ze te horen dat ze naar de "blanken" zullen gestuurd worden . Net alsof de blanken duivels zijn .
Vandaar de paniekaanval , begrijp ik .
Eén van de vrouwen had een kind van ongeveer twee jaar bij zich .
Toen het meisje mij zag , brak ze in paniek uit . Ik begreep er niets van .
Mijn begeleider verklaart mij het volgende : sommige Afrikanen jagen hun kinderen schrik aan met blanke mensen . Als de kinderen ongehoorzaam zijn , krijgen ze te horen dat ze naar de "blanken" zullen gestuurd worden . Net alsof de blanken duivels zijn .
Vandaar de paniekaanval , begrijp ik .
"vraiment" en "merci"
Ik merk dat er woorden zijn , die telkens terugkomen in een conversatie.
En , het is niet de enkeling die ze uitspreekt . Vrijwel iedere Afrikaan van RCA maakt er gul gebruik van .
Wanneer je een dialoog aangaat met een Afrikaan van RCA , en je een bepaald thema aanhaalt , worden je woorden aan het einde beaamd met het woord "vraiment" .
Ik heb begrepen dat ze hiermee je uitleg willen ondersteunen .
Als je goeiedag zegt tegen iemand of je begroet iemand , dan bedanken ze je met het woord "merci" .
Misschien moeten we dit ook doen in het nederlands ?
En , het is niet de enkeling die ze uitspreekt . Vrijwel iedere Afrikaan van RCA maakt er gul gebruik van .
Wanneer je een dialoog aangaat met een Afrikaan van RCA , en je een bepaald thema aanhaalt , worden je woorden aan het einde beaamd met het woord "vraiment" .
Ik heb begrepen dat ze hiermee je uitleg willen ondersteunen .
Als je goeiedag zegt tegen iemand of je begroet iemand , dan bedanken ze je met het woord "merci" .
Misschien moeten we dit ook doen in het nederlands ?
donderdag 18 november 2010
Wandeling naar de rivier Ubangi
We trekken de stad Bangui door , zo de heuvels in .
Eerst is er een stevige weg , maar naarmate we vorderen wordt het pad smaller .
Ik geniet van de prachtige natuur : bomen , struiken , planten , vlinders , andere dieren die we niet in België(Europa) terug vinden . .
Ik ervaar de schoonheid en energie van de natuur .We zijn niet zeker van de weg , maar durven toch een keuze te maken . Het is de juiste...
Aan het einde komen we uit aan de rivier Ubangi .
Door de lange wandeling hebben we dorst en we drinken wat aan de boord van de rivier .
Vissers zijn samengeschoold met hun vangst en rusten uit .
Er stapt een visser naar ons toe en vraagt of we een tocht willen maken in "pirogue" .
Ja , ja , dat is mijn wens .
In een uitgeholde stam van een boom varen we langzaam maar zeker over het water .
De ondergaande zon weerspiegelt zich in het water . Paarse lelies groeten ons als we langsvaren .
Ik geniet en voel dankbaarheid .
Dank U , God .
Eerst is er een stevige weg , maar naarmate we vorderen wordt het pad smaller .
Ik geniet van de prachtige natuur : bomen , struiken , planten , vlinders , andere dieren die we niet in België(Europa) terug vinden . .
Ik ervaar de schoonheid en energie van de natuur .We zijn niet zeker van de weg , maar durven toch een keuze te maken . Het is de juiste...
Aan het einde komen we uit aan de rivier Ubangi .
Door de lange wandeling hebben we dorst en we drinken wat aan de boord van de rivier .
Vissers zijn samengeschoold met hun vangst en rusten uit .
Er stapt een visser naar ons toe en vraagt of we een tocht willen maken in "pirogue" .
Ja , ja , dat is mijn wens .
In een uitgeholde stam van een boom varen we langzaam maar zeker over het water .
De ondergaande zon weerspiegelt zich in het water . Paarse lelies groeten ons als we langsvaren .
Ik geniet en voel dankbaarheid .
Dank U , God .
Douchen
Je hebt niet veel water nodig om je te wassen .Zelf heb ik een bak van 15 liter water ter beschikking en een gietertje waarmee ik mezelf kan natmaken en afspoelen .
Om mij volledig te wassen gebruik ik 1/3 tot 1/2 van deze 15 liter . Ongeloofelijk niet ?
Wat zou ik veel kunnen besparen op mijn waterfactuur indien we dit thuis deden...
En wat zou het milieu en de natuur er veel baad bij hebben...
Om mij volledig te wassen gebruik ik 1/3 tot 1/2 van deze 15 liter . Ongeloofelijk niet ?
Wat zou ik veel kunnen besparen op mijn waterfactuur indien we dit thuis deden...
En wat zou het milieu en de natuur er veel baad bij hebben...
maandag 15 november 2010
De keuken
Tijdens de dag is er geen elektriciteitslevering .
Er kan dus niet gekookt worden op elektrisch fornuis .
In ijzeren mandjes wordt houtskool aangestoken , waarop metalen pannen worden geplaatst met daarin rijst , groente , vlees of vis en maniok .
De vuren worden aangestoken met behulp van kleine stukjes hout (fijngehakt door de kinderen met een bijl) omwikkeld met nylon .
Er wordt gekookt binnen de 4 muren van een hokje van 2 op 1,5 meter .
De hitte en rook van de vuren zijn soms ondraaglijk en ik begrijp niet hoe ze het in zo'n klein plaatsje kunnen uithouden .
Ze zitten op stoeltjes gemaakt van 4 stokken en langs binnen geweven met plantenmateriaal .
Alleszins het Afrikaanse eten bekomt mij goed...
Er kan dus niet gekookt worden op elektrisch fornuis .
In ijzeren mandjes wordt houtskool aangestoken , waarop metalen pannen worden geplaatst met daarin rijst , groente , vlees of vis en maniok .
De vuren worden aangestoken met behulp van kleine stukjes hout (fijngehakt door de kinderen met een bijl) omwikkeld met nylon .
Er wordt gekookt binnen de 4 muren van een hokje van 2 op 1,5 meter .
De hitte en rook van de vuren zijn soms ondraaglijk en ik begrijp niet hoe ze het in zo'n klein plaatsje kunnen uithouden .
Ze zitten op stoeltjes gemaakt van 4 stokken en langs binnen geweven met plantenmateriaal .
Alleszins het Afrikaanse eten bekomt mij goed...
vrijdag 12 november 2010
Avondwandeling
We maken een avondwandeling in het centrum van Bangui.
Er is geen elektriciteit.
Olielampen verlichten de kleine standjes langs de straatkant waar voedsel en dergelijke verkocht worden.
Het creeërt een aangename sfeer , één van samenhorigheid...
Iemand roept : "Moundjou , moundjou , ..." (blanke , blanke , ...).
Ik besef dat mijn huidskleur zich reflecteert in het donker.
In de verte zijn de bliksemschichten en donderslagen te zien en te horen.
Na een dag met 36° ontlaadt de natuur zich.
We beslissen een taxi te nemen .
En ja , hevige regenbuien overvallen ons .
Blijkt dat de ramen van de taxi niet functioneren en het stortregent binnen .
We nemen onze poncho en doen hem in de taxi aan.
Krakend rijdt hij verder (de amortisseurs zijn stuk) en we merken dat de ruitenwissers niet meer werken .
Ongeloofelijk zo'n rit hebben we nog niet gemaakt .
Maar , maak jullie niet ongerust mensen , we zijn veilig thuis geraakt....
Er is geen elektriciteit.
Olielampen verlichten de kleine standjes langs de straatkant waar voedsel en dergelijke verkocht worden.
Het creeërt een aangename sfeer , één van samenhorigheid...
Iemand roept : "Moundjou , moundjou , ..." (blanke , blanke , ...).
Ik besef dat mijn huidskleur zich reflecteert in het donker.
In de verte zijn de bliksemschichten en donderslagen te zien en te horen.
Na een dag met 36° ontlaadt de natuur zich.
We beslissen een taxi te nemen .
En ja , hevige regenbuien overvallen ons .
Blijkt dat de ramen van de taxi niet functioneren en het stortregent binnen .
We nemen onze poncho en doen hem in de taxi aan.
Krakend rijdt hij verder (de amortisseurs zijn stuk) en we merken dat de ruitenwissers niet meer werken .
Ongeloofelijk zo'n rit hebben we nog niet gemaakt .
Maar , maak jullie niet ongerust mensen , we zijn veilig thuis geraakt....
donderdag 11 november 2010
Papa François
Een 76 jaar oude Afrikaan , 14 kinderen , 56 kleinkinderen.
Ooit was zijn beroep het jagen op olifanten , omwille van het ivoor.
Het vlees deelde hij uit aan andere gezinnen.
Hij heeft veel meegemaakt en heeft een berg levenswijsheid.
En ik , ik voel véél respect voor hem...
Ooit was zijn beroep het jagen op olifanten , omwille van het ivoor.
Het vlees deelde hij uit aan andere gezinnen.
Hij heeft veel meegemaakt en heeft een berg levenswijsheid.
En ik , ik voel véél respect voor hem...
dinsdag 9 november 2010
Bossongo
Vandaag zijn we de natuur ingetrokken . De residentie van "Monseigneur" gaan bezoeken.
Een gebouw gelegen midden in het woud .
Omgeven door tropische fruitbomen : pompelmoezen , avocado's , ...
Onze begeleider hakt een tak van een palmboom af en plukt hiermee de pompelmoezen van de boom .
Ze smaken heerlijk!
Hierna rijden we naar een palmboomplantage met fabriek waar palmolie verwerkt wordt .
De rit op zich is net Parijs-Dakar . Onze jeep wordt heen en weer geschommeld door de vele putten in de wegen .
Blijkt dat de plantage verwaarloosd is en de fabriek staat er leeg bij .
We keren terug huiswaarts en onderweg laten we ons nog even verleiden voor lekkere beignets .
Een gebouw gelegen midden in het woud .
Omgeven door tropische fruitbomen : pompelmoezen , avocado's , ...
Onze begeleider hakt een tak van een palmboom af en plukt hiermee de pompelmoezen van de boom .
Ze smaken heerlijk!
Hierna rijden we naar een palmboomplantage met fabriek waar palmolie verwerkt wordt .
De rit op zich is net Parijs-Dakar . Onze jeep wordt heen en weer geschommeld door de vele putten in de wegen .
Blijkt dat de plantage verwaarloosd is en de fabriek staat er leeg bij .
We keren terug huiswaarts en onderweg laten we ons nog even verleiden voor lekkere beignets .
Gezang in de nacht
Reeds twee nachten wordt ik wakker van gezang in de verte .
Mooie liederen , met een bepaalde ritmiek , begeleidt door tromgeroffel .
Alle aanwezigen doen mee , zodat het gezang ver hoorbaar is . Tot in mijn slaapkamer dus .
Het heeft iets meeslepends...
Ik vraag aan mijn gastvrouw voor welke gelegenheid men zingt en zij vertelt mij , dat het voor het overlijden van iemand is .
Eigenaardig . Blijkt dat men een ganse dag en nacht zingt om het overlijden te gedenken en te verwerken .
Daarna wordt er niet meer over gesproken...
Een heel andere manier van doen dan in onze cultuur .
Het heeft wel iets : je emoties uiten met gezang (en nog mooi ook...)...
Mooie liederen , met een bepaalde ritmiek , begeleidt door tromgeroffel .
Alle aanwezigen doen mee , zodat het gezang ver hoorbaar is . Tot in mijn slaapkamer dus .
Het heeft iets meeslepends...
Ik vraag aan mijn gastvrouw voor welke gelegenheid men zingt en zij vertelt mij , dat het voor het overlijden van iemand is .
Eigenaardig . Blijkt dat men een ganse dag en nacht zingt om het overlijden te gedenken en te verwerken .
Daarna wordt er niet meer over gesproken...
Een heel andere manier van doen dan in onze cultuur .
Het heeft wel iets : je emoties uiten met gezang (en nog mooi ook...)...
De straten van Bangui
Chaos , onaangename geur , krotten , 100-den mensen met kleine standjes langs de straatkant waar zowel
voeding , GSM kaarten , zeep , als speelgoed verkocht worden .
Afval wordt in geulen langs de kanten gegooid (en gezien er geen vuilkar langskomt , composteert het langs deze weg...) .
De straten zijn in slechte toestand desondanks het drukke verkeer.
Gele taxi's en overvolle (kleine) bussen komen af en aan .
Stof waait overal op.
Dit is Bangui...
Thuis gekomen verfris ik mij van gekleurd zweet...
voeding , GSM kaarten , zeep , als speelgoed verkocht worden .
Afval wordt in geulen langs de kanten gegooid (en gezien er geen vuilkar langskomt , composteert het langs deze weg...) .
De straten zijn in slechte toestand desondanks het drukke verkeer.
Gele taxi's en overvolle (kleine) bussen komen af en aan .
Stof waait overal op.
Dit is Bangui...
Thuis gekomen verfris ik mij van gekleurd zweet...
De waterput
Denise heeft het grote voorrecht een waterput ter beschikking te hebben .
Eén van de enige in de wijk (één op 10 gezinnen heeft een waterput).
Water voor de was , toilet , hygiëne , ...worden hier geput.
Tijdens het regenseizoen is hij overvol , tijdens de periode van droogte is er kans dat hij droog komt te staan.
Géén water...géén leven...!
Ik vraag mij af hoe ze het seizoen na seizoen , in Godsnaam doen!
Eén van de enige in de wijk (één op 10 gezinnen heeft een waterput).
Water voor de was , toilet , hygiëne , ...worden hier geput.
Tijdens het regenseizoen is hij overvol , tijdens de periode van droogte is er kans dat hij droog komt te staan.
Géén water...géén leven...!
Ik vraag mij af hoe ze het seizoen na seizoen , in Godsnaam doen!
zaterdag 6 november 2010
Borsten
Deze morgen hadden we bezoek : een babytje , jongste dochter van een kennis van de familie.
Denise draagt mij op even voor haar te zorgen.
Pech , na een tijdje begint de baby te wenen van honger en ik denk omdat zij haar moeder niet ruikt.
Moeder is niet in de omgeving en de baby huilt almaar heviger.
We bellen moeder op en ze zou komen.
Denise neemt baby over , maar desondanks nog steeds gehuil.
Omdat ze teneinde raad is , legt ze de baby uiteindelijk aan haar borst aan...
Denise draagt mij op even voor haar te zorgen.
Pech , na een tijdje begint de baby te wenen van honger en ik denk omdat zij haar moeder niet ruikt.
Moeder is niet in de omgeving en de baby huilt almaar heviger.
We bellen moeder op en ze zou komen.
Denise neemt baby over , maar desondanks nog steeds gehuil.
Omdat ze teneinde raad is , legt ze de baby uiteindelijk aan haar borst aan...
De poort van Afrika
Darmrommelingen , krampen in de buik en een maag dewelke zwaar aanvoelt.
Het duurt niet lang of ik moet naar de WC lopen..
Waterval , stortbevalling...
Afrika zit in mijn buik.
Ik kan niet anders dan mij neer te leggen en mij over te geven aan het gebeuren.
Ik voorzie mij : ORS poeder in mijn water en EM (effektieve microorganismen : deze zorgen voor herstel van de darmflora).
Ik denk : laat de natuur zijn werk doen , zolang het kan.
Zelfs lever en maag moeten erronder door.
De energie in Afrika is sterk.
Ze heeft de poort geopend.
Het duurt niet lang of ik moet naar de WC lopen..
Waterval , stortbevalling...
Afrika zit in mijn buik.
Ik kan niet anders dan mij neer te leggen en mij over te geven aan het gebeuren.
Ik voorzie mij : ORS poeder in mijn water en EM (effektieve microorganismen : deze zorgen voor herstel van de darmflora).
Ik denk : laat de natuur zijn werk doen , zolang het kan.
Zelfs lever en maag moeten erronder door.
De energie in Afrika is sterk.
Ze heeft de poort geopend.
De rivier Ubangi
Een onafgewerkt huis op een hoogte.
In de diepte de rivier Ubangi.
Een wijds zicht met hoge heuvels , bezaaid met tropisch groen.
Het water kolkt op sommige plaatsen en vindt zijn weg verder het binnenland in.
Wat een schoonheid...
Ik wordt er stil van.
In de diepte de rivier Ubangi.
Een wijds zicht met hoge heuvels , bezaaid met tropisch groen.
Het water kolkt op sommige plaatsen en vindt zijn weg verder het binnenland in.
Wat een schoonheid...
Ik wordt er stil van.
Mijn eerste muggebeet
Jeuk...ik krab...aan de tenen.
's avonds buiten gesoupeerd , terwijl alle delen van mijn lichaam bedekt waren.
Behalve...mijn tenen.
Het kleine grut....ze hebben het plekje gevonden.
's avonds buiten gesoupeerd , terwijl alle delen van mijn lichaam bedekt waren.
Behalve...mijn tenen.
Het kleine grut....ze hebben het plekje gevonden.
vrijdag 5 november 2010
Eindelijk...
Vertrek in Parijs 1u uitgesteld.
Na een vlucht met lekkere Libische lunch, landen we om 19u in Tripoli, Libië.
Ongeloofelijk, hoe de luchthaven en verschillende diensten hier geregeld zijn.
De controle der douane op verboden voorwerpen en paspoortcontrole gebeurt in familiale omstandigheden.
Vader gebiedt de bezoekers kleding en metalen voorwerpen in een mand te leggen, zoon controleert het doorkijksysteem , moeder vraagt de boardingtikets en een familielid zet er een stempel op .
De mensen dewelke verder doorreizen naar Bangui , worden naar een gemeenschappelijke zaal gebracht. Wachttijd 2 en een half uur.
Plots duikt een strenge Libiër op en roept "Bangui, blablabla..." (Libanees).
We begrijpen dat we moeten volgen om onze laatste vlucht te nemen.
Om 00u28 pil komen we toe in Bangui!
Nog , sorry , primitiever dan Tripoli.
Paspoorten worden gecontroleerd door jonge Afrikaanse vrouwen. Militairen zijn in de omgeving.
Boys klampen ons aan om onze bagage naar de wagen te brengen . Er wordt natuurlijk een fooi gevraagd .
En dan, de rit naar Quartier Fu . De wegen zijn niet zoals in België (wat te verwachten was) : hobbelig en met gaten.
Onze chauffeur stopt en met een pillamp zoeken we verder onze weg naar de woning van Denise , mijn gastvrouw. De schoonzus van Denise neemt mijn valies met een zwaai op het hoofd (18kg mensen!!!) en draagt ze zonder handen .
We worden ontvangen in een eenvoudig huisje , 4 kamers groot en kleine badkamer , dewelke bestaat uit een putje in de grond om het water te laten weglopen , een emmer met proper water en een kan . De muren zijn gecementeerd .
Ik wil mij toch wel verfrissen na zo'n lange dag en was mij op zijn Afrikaans .
Na een vlucht met lekkere Libische lunch, landen we om 19u in Tripoli, Libië.
Ongeloofelijk, hoe de luchthaven en verschillende diensten hier geregeld zijn.
De controle der douane op verboden voorwerpen en paspoortcontrole gebeurt in familiale omstandigheden.
Vader gebiedt de bezoekers kleding en metalen voorwerpen in een mand te leggen, zoon controleert het doorkijksysteem , moeder vraagt de boardingtikets en een familielid zet er een stempel op .
De mensen dewelke verder doorreizen naar Bangui , worden naar een gemeenschappelijke zaal gebracht. Wachttijd 2 en een half uur.
Plots duikt een strenge Libiër op en roept "Bangui, blablabla..." (Libanees).
We begrijpen dat we moeten volgen om onze laatste vlucht te nemen.
Om 00u28 pil komen we toe in Bangui!
Nog , sorry , primitiever dan Tripoli.
Paspoorten worden gecontroleerd door jonge Afrikaanse vrouwen. Militairen zijn in de omgeving.
Boys klampen ons aan om onze bagage naar de wagen te brengen . Er wordt natuurlijk een fooi gevraagd .
En dan, de rit naar Quartier Fu . De wegen zijn niet zoals in België (wat te verwachten was) : hobbelig en met gaten.
Onze chauffeur stopt en met een pillamp zoeken we verder onze weg naar de woning van Denise , mijn gastvrouw. De schoonzus van Denise neemt mijn valies met een zwaai op het hoofd (18kg mensen!!!) en draagt ze zonder handen .
We worden ontvangen in een eenvoudig huisje , 4 kamers groot en kleine badkamer , dewelke bestaat uit een putje in de grond om het water te laten weglopen , een emmer met proper water en een kan . De muren zijn gecementeerd .
Ik wil mij toch wel verfrissen na zo'n lange dag en was mij op zijn Afrikaans .
Abonneren op:
Posts (Atom)